استان های مازندران و گیلان از خاستگاه های اولیه برنج در ایران و جهان است.
مجموعه ما شما را در شناخت صفر تا صد برنج
و انواع آن یاری خواهد کرد.
وجهت تامین وخرید برنج با قیمت عمده و تعاونی در کنار شما هستیم
تعریق اصلی برنج و ریشه آن
برنج از مهمترین غلات و اقلام غذایی جهان است.
نیمی از جمعیت جهان به برنج به عنوان یک غذای اصلی وابسته هستند.
هم اکنون ده ها هزار نوع برنج در جهان وجود دارد،
اما اینها در دو زیرگونه کلی جای میگیرند.
دو زیر گونه اصلی شامل برنج «جاپونیکا» با نام علمی
oryza sativa japonica و برنج «ایندیکا» با نام علمی sativa indica میشوند.
شواهد پیدایشی نشان میدهد که برنج در ۸۲۰۰-۱۳۵۰۰ سال پیش
در دره رودخانه پرل چین سرچشمه گرفته است
خاستگاه برنج در خاور میانه
پیش تر اسناد باستان شناسی حدس میزدند
که برنج در دره رو خانه یانگ تسه در چین اهلی شده باشد،
برنج از آسیای شرقی به مناطق جنوبی تر و آسیای جنوبی گسترش یافت.
برنج گیاهی است که دارای ارقام زودرس
(طول دوره رشد ۱۳۰ تا ۱۴۵ روز)، متوسط رشد (۱۵۰ تا ۱۶۰ روز) و ارقام دیررس (۱۷۰ تا ۱۸۰ روز) میباشد.
قدیمی‌ترین سندی که از وجود برنج در گیلان و مازندران خبر میدهد
از طبیب طبرستانی علی‌بن سهل‌بن الطبری است.
برنج توسط استعمارگران اروپایی از آسیای غربی به اروپا و آمریکا معرفی شد
که زمانی دبیر مازیار بن قارن، اسپهبد طبرستان بود و بعد به خدمت معتصم بالله، خلیفه عباسی و متوکل درآمد.
به گزارش ایسنا، او در کتاب فردوس‌الحکمه که در سال ۲۳۶ هجری قمری نوشته
شده پس از ذکر قوه‌ی تغذیه برنج آورده است:
«دیدم در طبرستان برنجی که ۴۰ سال بر آن گذشته بود».
در اوایل قرن چهارم در حوادث مربوط به حاکمیت آل زیاد نیز نشانه‌ای از برنج‌کاری در گیلان به دست آمده است.
گیلان و مازندران از مهمترین خاستگاه‌های کشت برنج در ایران هستند.
از زمان آشنایی گیلانی‌ها با کشت و تولید برنج هیچ مدرکی در دست نیست.
تاریخچه برنج در ایران
مسعود پورهادی در کتاب «فرهنگ خوراک مردم گیلان» همچنین نوشته است،
گفته می‌شود در زمان انوشیروان، برزویه طبیب، برنج را از هندوستان با خود به ایران آورده است.
برنج از اواخر ساسانیان در گیلان متداول بود و قوت غالب مردم آن‌جا را تشکیل می‌داد.
از دوره سلوکیان به ویژه اشکانیان در محدوده‌ای که امروز جلگه گیلان نامیده می‌شود
به ویژه در شرق سفیدرود استقرار انسانی به صورت جنینی پا گرفت
و در اواخر دوره ساسانی منجر به استقرار یک نظام اقتصادی کارآمدتر
یعنی تولید کشاورزی (کشت برنج) شد.
شیوه زندگی گیلانی‌ها تا اواخر دوره ساسانی مبتنی بر پرورش دام،
شکار و جمع‌آوری محصولات جنگلی بود.
ابن اثیر در حوادث سال ۳۲۰ هجری قمری می‌نویسد:
«مردآویج در سال ۳۲۰ قاصدی به نام ابن‌الجعد را نزد برادرش وشمگیر که در بلاد گیلان بود
فرستاد و او را نزد خود فراخواند.
قاصد هنگامی او را یافت که همراه جمعی دیگر با لباس‌های مندرس
و وضعی رقت‌بار سرگرم برنج‌کاری بود.»
اگر این خبر صحیح باشد در این زمان کشت برنج در گیلان رواج یافته بود.
از نیمه قرن چهارم نیز اخبار زیادی از کشت برنج در گیلان هست.
در قرن هفتم به طور کامل با کشت برنج در گیلان روبرو هستیم.
خواجه رشیدالدین فضل‌اله همدانی در کتاب آثار و احیاء ضمن آنکه می‌گوید
در زمان او این ایده رایج بود
که به همراه کتاب کلیله و دمنه به ایران آورده شد و مورد استقبال عموم قرار گرفت.
برنج توسط استعمارگران اروپایی از آسیای غربی به اروپا و آمریکا معرفی شد
که ارزش کیفی برنج گیلان در همان زمان نیز نسبت به جاهای دیگر بهتر بوده است.
