برنج پاکستانی مرغوب و درجه یک در کیسه های ۲۰ کیلویی و ۱۰ کیلویی بسته بندی می شود.
برنج در کیسه ۲۰ کیلویی بسیار به صرفه تر مباشد و هزینه کم تری در پی دارد.
روش تشخیص برنج یک‌دست و برنج مخلوط
نکته مهم هنگام خرید برنج حتی از نوع مرغوبش این است که محصول از یک نوع باشد و به اصطلاح قاطی نداشته باشد. اگر برنج قاطی داشته باشد، پخت آن هم سخت می‌شود و تا خانم‌های خانه‌دار روش پخت آن به دستشان بیاید، برنج به ته کیسه رسیده است!
برای تشخیص برنج خوب و اصیل کافی است مقداری از آن را کف دست بگیرید و با دقت برنج‌ها را ببینید که یک اندازه و یک رنگ باشند. اگر جنس برنج باریک و استخوانی است، همه دانه‌ها باید این جوری باشند.
اگر برنج کهنه می‌خرید همه آن‌ها به یک اندازه تیره باشند. اگر دانه سالم می‌خرید ببینید برنج شکسته و خردشده و پوک وجود نداشته باشد. حالا که برنج را می‌بینید توجه کنید که کپک نزده باشد و آفت نداشته باشد. همچنین همان آزمایش دستی سنجش عطر و بو این جا هم به کار می‌آید. برنج مخلوط عطر کمتر و متفاوت‌تری دارد.
یک تجربه خرید از زبان مشتریان: حرف آخر را قابلمه می‌زند!
خانم‌ها معمولاً در مهمانی‌های پولویی یا چلویی درباره انواع برنج و پخت آن صحبت می‌کنند. مثلاً مهمان‌ها از عطر و بوی برنج استفاده شده میزبان تعریف می‌کنند و از اسم و محل فروشش می‌پرسند. کم‌کم بحث گرم می‌شود و هر کسی درباره عطر و بو یا خوش‌پختی و خوش‌خوراکی انواع برنج‌های ایرانی صحبت می‌کنند.
حاج اکبر (عرضه‌کننده برنج): عطر و بو ملاک کیفیت برنج نیست!
این سخن ناردانه نشان می‌دهد که معیارش فقط عطر و بو نیست اما آن را از یک برنج باکیفیت انتظار داشته است. این بحث با صحبت‌های دیگران ادامه پیدا می‌کند و به پخت دوقابلمه‌ای کشیده می‌شود. در این میان، حاج اکبر که ناردانه برنجش را از غرفه محصولات گیلانی او خریده است وارد گفتگو می‌شود.
برنج‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند: اول، برنج‌هایی که ظاهر خوبی دارند و در پخت قد می‌کشند ولی طعم و بوی زیادی ندارند؛ مثل برنج صدری که غالب چلوکبابی‌ها از آن استفاده می‌کنند و با روغن حیوانی یا کره طعم‌دارش می‌کنند. برنج‌های شیرودی و فجر نیز از این گروه هستند.
تقسیم بندی برنج ها از نظر کیفیت
دوم، برنج‌هایی که ظاهر خوب و یکدستی دارند ولی عطر متوسطی دارند. برای نمونه، عطر برنج‌های دم‌سیاه، طارم و هاشمی، به ترتیب کم می‌شود ولی از لحاظ طعم خوش‌خوراک هستند.
سوم، برنج‌هایی که عطرش زیاد و طعم‌شان بسیار عالی است؛ مثل برنج علی کاظمی که عطرش زیاد است و هیچ برنجی از جهت عطر وطعم بدان نمی‌رسد. البته قیمت آن هم همیشه سه تا چهار هزار تومان از برنج گروه دوم بیشتر است.
چهارم، برنج‌های پایه کوتاه از جهت قد و اندازه که متنوع هستند. مثل برنج‌های لنجان اصفهان، چمپا و عنبربوی شادگان و اهواز. چمپای شادگان طعمش از بقیه بهتر و از عنبربو کیفیتش بهتر است. با این حال، برنج لنجان و چمپا که عطر بسیار و طعم جالبی دارند اما ظاهرشان کشیده نیست و اگر روش پختش را ندانید شفته می‌شود.
پنجم، برنج‌های پر محصول مثل فجر که در شیراز می‌کارند. این برنج به خاطر بکر بودن زمین و محیط، عطر و طعم خوبی دارد ولی همین برنج در شمال عطردار نیست و در کل زیاد نیز قد نمی‌کشد.
